freedom island
2 girls in love…Archive for July, 2007
FACE A LA MER
FACE A LA MER
ένα videaki και από μένα.
Γιατί το ακούω κάθε πρωί στο Μετρό…
και ναι…αναμενόμενο…
μετά ακούω τη διασκευή της Μπάμπαλη “Δες καθαρά”…
και στη συνέχεια σερί το “Πάντα Δικός Σου” με τον Σακ Στεφάνου.
Τα τρία αγαπημένα μου τις τελευταίες εβδομάδες…
Πήγε 10.
Σε περιμένω να γυρίσεις από την δουλειά.
Περιμένω με προσμονή.
Έχω αφήσει ένα “τυλιγμένο για δώρο” μπροστά στον καθρέφτη του μπάνιου.
Ιούλιος.
Μαζί σου Χριστιάνα μου.
“Κορίτσι μου εύθραυστο
μαζεύεις τα γόνατα
γυμνή η αλήθεια σου
σχεδόν ξημερώματα
καθώς ο ήλιος
ξεπροβάλει δειλά
ρίχνεις άμμο στη φωτιά
γέρνεις πλάι μου…
Και δεν θέλω τίποτ’ άλλο
μοναχά τη παρουσία σου
σε κοιτάζω στα μάτια και δεν αμφιβάλλω
πως όλη η ουσία είναι εκεί
στη σημασία που δίνεις στα πάντα εσύ”…
σεξουαλικότητα + χώρος
Πώς ο χώρος διαμορφώνει τη σεξουαλική μας ταυτότητα; Έχουμε το ίδιο σώμα στα Πατήσια ή στην Ξάνθη; Είναι η σεξουαλικότητα προσωπικό δεδομένο; Τι σημαίνει «γκέι χωριό»; Είναι «γκέι χωριό» το Γκάζι; Και είναι καλό αυτό;
>>>κλικ για τις απαντήσεις εδώ<<<
Μπράβο στον Μαρνελάκη. Μπράβο στο 10%.
Και για να ενημερωθούμε και επισήμως…
Ingmar …
«Το να κάνω ταινίες είναι για μένα ένστικτο, μια ανάγκη όπως αυτές που προέρχονται από την πείνα, την δίψα, τον έρωτα”.
Ingmar Bergman (14/7/1918 – 30/7/2007) κλικ
“Time and space do not exist. Against a faint background of reality, imagination spins out and weaves new patterns”
H τελευταία ατάκα από το “Fanny och Alexander”…
σε ένα κομμάτι χαρτί…
φυλαγμένο σε μια εσωτερική θήκη…
Σ’ευχαριστούμε από καρδιάς κ.Bergman γι’αυτή την ταινία.
the bold & the beautiful (houses)
“το πλακάκι στο μπάνιο” δεν κάνει το σπίτι.
Και αυτά εδώ <<<κλικ<<< δεν είναι τα σπίτια που θέλουμε να ζούμε.
Πότε θα σταματήσετε να μας τα διαφημίζεται ως τα “ονειρεμένα σπίτια”?
ουφ!
Η γενια 700, μισθος επιφυλαξης και ο θεσμος της οικογενειας
Πρωι πρωι “επεσα” επανω σε αυτο (κλικ)
Σκεψεις που κανω εδω και καιρο που εχω αρχισει και (δεν) πληρωνομαι και δεν με “επιδοτουν” οι γονεις μου, γραμμενες απο καποιον που χειριζεται πολυ καλυτερα τους οικονομολογικους ορους και την σχετικη ορολογια. Πως με μια σειρα παραλογων γεγονοτων διαμορφωνεται η ελληνικη πραγματικοτητα… Καλογραμμενο και κατανοητοτατο!
Αχ, αυτη η αγια ελληνικη οικογενεια! τι αλλο θα πληρωσουμε για χαρη της!
Γενικα μια ματια στο σχετικο blog (κλικ εδω) αξιζει…
εσύ, εγώ, οι δρόμοι + οι metapolis
Διαβάζω στην Καθημερινή αυτό εδώ το άρθρο για τους Ευρωπαίους και τις συγκοινωνίες (κλικ εδώ)
και μου’ρθε στο μυαλό ένα μάθημα που είχα στη σχολή… “Δημόσιες Συγκοινωνίες”.
Μας είχανε βάλει μια ερώτηση στην εξεταστική για τη χρησιμότητα των Δημοσιων Μέσων Μεταφοράς (ΔΜΜ) και είχα γράψει 2 σελίδες σε δέκα λεπτά… όλο επιχειρήματα υπερ των ΔΜΜ και κατά του Ι.Χ. …και πρόσθεσα και μερικές άλλες σκεψούλες 🙂
πώς θα ήθελα να ήταν οργανωμένα τα συστήματα μεταφορών… πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα μια πόλη με ένα δίκτυο μεταφορών βασισμένο στον άνθρωπο (και στο ποδήλατο και στο τράμ…) και όχι στο Ι.Χ., πώς ο δομημένος χώρος και το πράσινο επηρεάζει τα δίκτυα μεταφορών και το αντίστροφο…και πως άλλα αυτά στο τέλος συντελούν στην ομαλή ή όχι συμβίωση των κατοίκων κτλ. και στην ποιότητα ζωής στις πόλεις…
Πάω μετά από ένα μήνα να μάθω τι βαθμό είχα πάρει… έπρεπε να πάω να βρω τον καθηγητή γιατί αυτός είχε τις καταστάσεις με τους βαθμούς… τον βρίσκω στο γραφείο του… ψάχνει το επίθετο μου… κάτι του θυμίζει το όνομα… με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω…
και με αρχίζει στα καλά λόγια για το κείμενο που έγραψα στην συγκεκριμένη ερώτηση των ΔΜΜ στα θέματα των εξετάσεων.
Το πόσο κοκκίνησα εκείνη τη μέρα δε λέγεται… όχι ότι μου’βαλε κανένα τρελό βαθμό αλλά έβλεπα την εκτίμηση στα μάτια του….
[και τρεις σκεψεις με αφορμη το παραπανω…για να παμε παρακατω]
Για μένα “ενημέρωση από τα ΜΜΕ” και φροντίδα της “παιδείας” στο σχολείο/πανεπιστήμιο κτλ από το κράτος είναι τα δύο που επηρεάζουν περισσότερο. Από τη στιγμή που δεν εμπλέκομαι στο δεύτερο έχω ήδη κάνει τα βήματα μου στο πρώτο.
Και μαζί με αυτά τα δύο βάζω και τις επιλογες του καθε πολιτη για να τριτώσει το “καλό”… φυσικά και αν δεν αγοράσω ποτέ αυτοκίνητο καλό κάνει… φυσικά και αν ανακυκλώνω ότι ανακυκλώνεται καλό κάνει….φυσικά και αν προσέχω από ποιες εταιρίες αγοράζω προιόντα και έτσι τις στηρίζω οικονομικά καλό κάνει…φυσικά και αν ανοίξω ένα γραφείο και χτίσω και 10 βιοκλιματικά σπίτια καλό θα κάνει… απλά το ζήτημα είναι να θέλουν ΟΛΟΙ τα σπίτια τους πχ. βιοκλιματικά και όχι μόνο οι 10 “εναλλακτικοί” πελάτες που προανέφερα και οι 3 “κουλτουριάρηδες” αρχιτέκτονες/μηχανικοί που θα τους κάνουν το σχεδιασμό. Και τα βάζω σε “…” γιατί δυστυχώς έτσι έχω ακούσει να αναφέρονται κάποιοι γνωστοί μου τόσο στους “εναλλακτικούς” όσο και στους “κουλτουριάδες”. Και δεν φταίνε αυτοί που το αντιμετωπίζουν έτσι όλο το ζήτημα. Απλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να τους ενημερώσει και να τους εξηγήσει. Και αυτό θέλει δουλειά για να αλλάξει… so let’s do it.
Έξω για Δαίμονες και ξανά στο νησί.
“Αυτό το ΣΚ θέλω να μείνουμε σπίτι”, έτσι μου’πες χτες.
Και έτσι θα γίνει. Και’γω αυτό θέλω.
Τίποτα άλλο “εκτός νησιού”.
Να μείνουμε σπίτι και να τραγουδάμε Λουκιανό Κηλαϊδόνη:
“…θα κάτσω σπίτι…θα αράξω σπίτι….”
Ύπνος. Τόση κούραση από τις υπερωρίες.
Και να πάμε να νοικιάσουμε κανένα dvd. 2 μήνες μένουμε Εξάρχεια. Ήρθε η ώρα να γραφτούμε στο dvdάδικο της γειτονιάς.
Βιβλία. Θέλω να διαλέξω ένα από αυτά που έφερες από τη Θεσσαλονίκη. Τσέχωφ. Μάλλον.
Να ακούσουμε το καινούριο cd (κλικ…) των “Chemical Brothers” και ότι άλλο κατέβασε το γλυκό μας το “μουλάρι”, το e-mule.
Και κανένα επεισόδιο από το “L-WORD” θέλω να χαζέψουμε. (click…).
Μαζί.
Home.
Με ένα ποδήλατο στα Λονδίνα…
Αυτό εδώ το γλυκό κορίτσι είναι ΦΙΛΗ μας…
Καλό ταξείδι σήμερα και να το πάρεις το ποδήλατο εκεί στα Λονδίνα! Λέει… 😉
Και την επόμενη φορά που θα βρεθούμε δεν έχει Όστρια και Salero…
θα μαγειρέψουμε όλες μαζί στο σπίτι… γεμιστά (ω ναι!)
και ότι άλλη σπεσιαλιτε μας κάνει κέφι!
🙂
39 ώρες στη Θεσσαλονίκη
Παρασκευή μεσάνυχτα. Φτάνουμε Θεσσαλονίκη με ένα τρένο τίγκα στους όρθιους επιβάτες. Υγρασία. Η πρώτη λέξη που λέμε έξω από το σταθμό των τρένων.
7 χρόνια Θεσσαλονίκη ήμουν και δεν είχα πάει ποτέ στην Πολίχνη. Την Παρασκευή φιλοξενούμαστε σε ένα τριάρι εκεί. Καινούρια οικοδομή. Του κουτιού. Όλη η περιοχή γεμάτη νεόδμητα. Η “νέα” Θεσσαλονίκη αρχίζει να επεκτείνεται και πέρα από τον περιφεριακό…
Δεν ξέρουμε τους δρόμους της Πολίχνης. Παίρνουμε λεωφορείο για το κέντρο αλλά κάνουμε λάθος και καταλήγουμε στο τέρμα της Πολίχνης αντί στην Αριστοτέλους. Η Θεσσαλονίκη από ψηλά.
Αριστοτέλους. Κοιτάς τη θάλασσα και θέλεις να κλάψεις. Το ίδιο καιγω. Στην Αθήνα πότε θα φχαριστηθούμε θάλασσα γαμώτο?
Η Θεσσαλονίκη μου έλειψε. Φωτογραφίζω στενσιλ στην Τσιμισκή. Κοιτάμε το αμμουδένιο κάστρο σε μια βιτρίνα. Θέλω να σταματήσω το χρόνο στις στιγμές που με κοιτάς στα μάτια.
Κάθομαι στο Cardhu όσο είσαι στο πατρικό σου. Σάββατο μεσημέρι. 5 τσιγάρα σε μια ώρα. Έχω να καπνίσω 2 μήνες. Ο καπνός ξεράθηκε πάλι.
Πεινάμε. Πάμε κάπου που δεν έχουμε ξαναπάει? Πού? Στον “Αχινό”. Στην Ερμού. Ωραίο μαμ. Ωραίο στήσιμο. Μας άρεσε. Δε θέλαμε να φύγουμε. Θα ξαναπάμε. Υπόσχεση.
Σάββατο βράδυ. Π.Π.Γερμανού και πάλι. “Ο δρόμος μας” είναι τελικά αυτή η οδός. Πίνω τούρκικο. Σκέτο. Στο Local. Σε περιμένω να επιστρέψεις από τον “δεύτερο γύρο” στο πατρικό σου. Υπομονή και ανησυχία. Δε θέλω να καπνίσω άλλο. Έχω κολλήσει να κοιτάω το κινητό μου.
Hasky μου σ’ευχαριστώ που ήρθες να μας πάρεις με τον “μπέμπη” να πάμε βόλτα… ότι καλύτερο. Μου έλειψες. Μου έλειψες και εσύ “όμορφε μελαχρινέ” μου 🙂 Είστε οι καλύτεροι φίλοι μου! Σας αγαπάμε. Και η Χριστιάνα και εγώ.
Με ρωτάς αν θα μείνουμε Θεσσαλονίκη κάποτε. Θα ζήσουμε εκεί που θα αισθανόμαστε “σαν το σπίτι μας”. Οπουδήποτε μας κάνει να αισθανθούμε έτσι. Θέλω να ζήσουμε στη Θεσσαλονίκη όταν θαχει μετρό και πεζόδρομους σε όλο το κέντρο…
Κυριακή. Εφημερίδες και βιβλία στο τρένο. Είναι η πρώτη φορά που κάναμε μαζί τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Για πρώτη φορά κοινή αφετηρία, κοινός προορισμός, και επιστροφή στο ίδιο σπίτι. Στο σπίτι μας. Άστους να λένε… οι σχέσεις από απόσταση κρατάνε και καταλήγουνε και στο ίδιο σπίτι αρκεί να είσαι ερωτευμένος “κυριολεκτικά” 🙂
freedom island 