(απόπειρα γραφής στις 13 Νοέμβρη 2011)
είναι περίεργο το συναίσθημα.
μια βαλίτσα και μια χειραποσκευή.
η βαλίτσα δεν πρέπει να είναι περισσότερο από 20 κιλά.
και η χειραποσκευή όχι μεγαλύτερη από 56x45x25 εκατοστά.
τι χωράει μέσα εκεί;
η ευθύνη της επιλογής.
θυμάμαι να κοιτάζω, μια τις άδειες βαλίτσες και μια τα βιβλία μου.
οι βαλίτσες γέμισαν με ρούχα, βαριά, χειμωνιάτικα, κι ας ήταν μόλις Σεπτέμβρης.
και από όλα τα βιβλία μου, μαζί μου πήρα μόνο εκείνο με τις λέξεις του κβητα.
βαρύ σαν κιβώτιο.
ανοιχτό σαν ψυγείο.
όμορφο σαν τη γη.
μαύρο σαν τριαντάφυλλο.
μέσα στις σελίδες του χώρεσαν κι άλλες λέξεις.
γραμμένες σε καρτ ποσταλ, ποστ ιτ και διαφάνεια γραμμικού.
λέξεις από μελάνι.
πράξεις από καρδιάς.
τελευταία στιγμή σε μια θήκη της χειραποσκευής στρίμωξα δυο οδηγούς του Βερολίνου.
έτσι, για το καλό, είπα, άλλωστε δεν σκοπεύω να μείνω μια ζωή στη Βαϊμάρη.
στις κούτες της μετακόμισης έβαλα σημάδια.
εκεί είναι τα αρχιτεκτονικά.
εκεί τα γραφιστικά.
εκεί τα πολιτικά.
εκεί η λογοτεχνία.
κούτες που διέσχισαν το Αιγαίο και έφτασαν στο σπίτι που μεγάλωσα.
χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από εδώ.
σημαδεμένοι θησαυροί μέσα σε νησιά φτιαγμένα από χαρτόκουτο.
λ
Leave a Reply